Organisaties in de gezondheidszorg investeren aanzienlijke middelen in het terugdringen van incidenten met wanpraktijken. Maar ondanks verbeteringen in klinische protocollen en strategieën voor risicobeheer, zijn claims voor wanpraktijken een voortdurende bron van stress voor individuele zorgverleners en een belangrijke risicofactor voor organisaties in de gezondheidszorg. Vaak ligt de oorzaak van deze claims niet alleen in medische fouten, maar ook in een gebrekkige communicatie tussen patiënt en zorgverlener. De betrokkenheid van patiënten verbeteren is een zeer effectieve, maar vaak over het hoofd geziene strategie om het risico op wanpraktijken te verminderen. Onderzoek toont aan dat wanneer patiënten zich genegeerd of ontmenselijkt voelen, ze veel sneller geneigd zijn om juridische stappen te ondernemen wanneer er een medische fout optreedt.
Studies hebben aangetoond dat patiënten eerder geneigd zijn om naar de rechter te stappen als ze zich mishandeld, niet gerespecteerd of onvoldoende geïnformeerd voelen over hun verzorging. Deze emotionele en communicatiebehoeften aanpakken is van cruciaal belang om het risico op wanpraktijken in gezondheidszorgomgevingen te beperken. Door het vertrouwen te bevorderen en de algehele ervaring van de patiënt te verbeteren door actief te luisteren en empathie te tonen, verkleinen zorgverleners de kans op kostbare rechtszaken.
Het is een veel voorkomende misvatting dat claims wegens wanpraktijken alleen voortkomen uit medische fouten. In werkelijkheid zijn veel rechtszaken het gevolg van de perceptie die patiënten hebben van de interacties met zorgverleners tijdens hun zorg. Slechte communicatie, een afwijzende houding en een gebrek aan empathie liggen vaak ten grondslag aan rechtszaken tegen zorgverleners.
Neem bijvoorbeeld een onderzoek waaruit bleek dat klachten van patiënten over hun zorg vaak voortkomen uit het feit dat ze zich genegeerd voelen en niet zozeer uit het klinische resultaat zelf. Of het nu gaat om een arts die afspraken opjaagt of onvoldoende uitleg geeft over behandelingsopties, deze handelingen kunnen patiënten het gevoel geven dat ze onbelangrijk en gefrustreerd zijn. Na verloop van tijd vergroot dit gebrek aan samenhang de kans op claims wegens wanpraktijken, zelfs in gevallen waarin er geen medische fouten zijn gemaakt.
Empathie en duidelijke communicatie zijn krachtige hulpmiddelen in de gezondheidszorg, vooral als het gaat om het verminderen van het risico op wanpraktijken. Studies tonen aan dat wanneer zorgverleners empathie tonen, patiënten tevredener zijn, zich gerespecteerd voelen en minder snel een rechtszaak zullen aanspannen, zelfs wanneer er fouten worden gemaakt. Empathie is niet alleen vriendelijk zijn; het houdt ook in dat er actief naar patiënten geluisterd wordt, dat hun zorgen erkend worden en dat ze zich betrokken voelen bij hun beslissingen over de zorg.
Artsen die zich bezighouden met empathie en actief luisteren, bouwen sterkere relaties op met hun patiënten, waardoor het vertrouwen toeneemt. Dit vertrouwen vermindert de kans op juridische stappen omdat patiënten het gevoel hebben dat hun zorgverlener echt om hun welzijn geeft. Gelukkig is empathie een vaardigheid die aangeleerd kan worden, en steeds meer organisaties in de gezondheidszorg trainen hun personeel om deze praktijken toe te passen.
Een verwoestend voorbeeld van hoe slechte communicatie tot tragische resultaten kan leiden, is het geval van een uitgestelde keizersnede in Michigan. Een jury kende een gezin $120 miljoen toe nadat hun pasgeborene ernstig hersenletsel had opgelopen door de vertraging. Hoewel er in deze zaak sprake was van een medische fout, werd de rechtszaak voornamelijk gevoed door de ervaring van de familie in de verloskamer. Omdat de patiënte en haar familie het gevoel hadden dat hun zorgen niet serieus werden genomen, leidde een slechte medische uitkomst tot een claim wegens wanpraktijken.
Betere communicatie en betrokkenheid van de patiënt hadden in deze situatie het verschil kunnen maken. Om medische ongelukken en de perceptie van nalatigheid te voorkomen, is het van essentieel belang dat zorgen van patiënten onmiddellijk worden aangepakt en dat zij tijdens hun hele zorgverlening op de hoogte worden gehouden. Deze zaak laat zien hoe een gebrek aan communicatie, in plaats van de medische fout zelf, de wens om een rechtszaak aan te spannen kan versterken.
Betrokkenheid van patiënten is een essentieel hulpmiddel om risico’s te beperken, waar zowel patiënten als zorgverleners baat bij hebben. Als patiënten actief betrokken zijn bij hun zorg en er rekening wordt gehouden met hun zorgen, is de kans groter dat ze de behandelplannen naleven en zich gerespecteerd voelen door hun zorgverleners. Dit gevoel van betrokkenheid leidt tot betere klinische resultaten en vermindert de kans op rechtszaken aanzienlijk.
Patiënten betrekken door actief en empathisch te luisteren, hun feedback te verwerken en hun voorkeuren te respecteren, kan de patiëntervaring veranderen. Deze aanpak leidt niet alleen tot minder juridische geschillen, maar bevordert ook positieve gezondheidsresultaten en verbetert de algemene reputatie van gezondheidszorgorganisaties.
Door de betrokkenheid van patiënten te verbeteren, kunnen zorgverleners de risico’s op rechtszaken verminderen, de patiënttevredenheid verbeteren en uiteindelijk betere resultaten behalen. Het gebruik van technologie kan de betrokkenheid vergroten door zorgverleners de hulpmiddelen en apparatuur te geven die ze nodig hebben wanneer ze die nodig hebben. Als zorgverleners geen tijd hoeven te besteden aan het beheren van processen, kunnen ze zich richten op het leveren van zorg en de interactie met patiënten. Wilt u meer weten? Onze whitepaper onderzoekt in detail hoe een grotere betrokkenheid van patiënten het risico op claims wegens wanpraktijken kan verminderen.